قوله تعالى: بسْم الله الرحْمن الرحیم بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.

تبتْ یدا أبی لهب زیان کار بادا دو دست بو لهب و تب (۱) و زیان کار بادا او باویى او.

ما أغْنى‏ عنْه ماله نیاید او را بکار مال او و ما کسب (۲) و نه آنچه فرادست آورد.

سیصْلى‏ نارا ذات لهب (۳) سوزد و سوزانند او را با آتشى زبانه زنان.

و امْرأته حمالة الْحطب (۴) و زن او آن هیزم کش.

فی جیدها حبْل منْ مسد (۵) در گردن او رسنى از چیزى سخت تافته.